Auteursarchief: Karen Naessens

Unieke gelegenheid voor uitwisseling met film- & theatermakers

Komende maandag ontvangen we Michael De Cock en Dorothée Van Den Berghe in House of Compassion: een unieke gelegenheid om live uit te wisselen met deze bekende, geëngageerde film- en theatermakers.

Droom je net als ik van een theaterstuk over de bezetting van de Begijnhofkerk of een roman of film over de strijd van mensen zonder papieren, kom dan zéker nu maandag naar House of Compassion. Wie weet kunnen we samen deze twee mooie mensen op ideeën brengen.

Michael De Cock
Als journalist logeerde Michael De Cock ooit in de Brusselse Begijnhofkerk om de realiteit van mensen zonder papieren beter te leren kennen. “Zij profiteren niet van ons, maar wij van hén” kopte hij toen in Knack. Zijn uitgesproken engagement bleek later ook uit uit zijn artistiek werk. Zo toerde hij onder meer Europa rond met een theaterstuk over vluchtelingen waarbij hij het publiek opsloot in een vrachtwagen. Onder zijn impuls als artistiek leider programmeerde de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) baanbrekende stukken als “Mawda,” over de peuter in België die stierf door een politiekogel. En eveneens onder zijn beleid ging KVS een duidelijke koers varen met méér plaats voor minderheden, zowel in het publiek als op de planken. “Alleen verbeelding kan ons redden,” vindt Michael De Cock en dat is wat hij met zijn kunst ook tracht te doen.

Dorothée Van Den Berghe
Dorothée Van Den Berghe is een Brusselse filmregisseur en scenarioschrijver. Ook haar werk getuigt van een uitgesproken sociaal engagement. Zo leefde zij geruime tijd in een kraakpand in Nederland, een ervaring die haar inspireerde tot het maken van de film My Queen Karo. Haar meest bekende film, Meisje, sleepte meerdere prijzen en nominaties in de wacht.

> Schrijf je nu in voor de film Aller/retour met uitwisseling met Michael De Cock en Dorothée Van Den Berghe: www.houseofcompassion.be/inschrijving

Ontdek ons Jaarrapport 2022

Tijdens de Algemene Vergadering van House of Compassion werd ons jaarrapport 2022 voorgesteld. Ontdek het hier:

A mag created with Madmagz.

Het jaarrapport van 2021 vindt u hier:

 

Oproep – Kapstokken, t-shirts en hemden gezocht

Binnenkort gaat in House of Compassion een nieuwe tentoonstelling van start. Het thema wordt “Schone kleren.” We zullen aandacht schenken aan de vooruitgang, maar ook blijvende problemen in de kledingindustrie, naar aanleiding van de tiende verjaardag van de instorting van de textielfabriek Rana Plaza in Bangladesh.

Om de tentoonstelling levendig en sprekend te maken, zijn we opzoek naar kleerhangers, t-shirts en hemden. Aan al wie kleerhangers, t-shirts of hemden kan missen, vragen we deze naar de Begijnhofkerk te brengen. U kan de items afgeven aan het onthaal. Mathieu Peeters die de tentoonstelling opstelt, zal er een mooie installatie mee maken.

Na afloop wordt het materiaal geschonken aan een hulporganisatie.

Solidariteitsweekend met vluchtelingen op de brug aan het Klein Kasteeltje

Het solidariteitsweekend vorig weekend was een mooi succes. Op zaterdagavond was er een wake aan de brug, georganiseerd door de buren die rond het Klein Kasteeltje wonen. ’s Nachts sliepen de buren buiten in een tentje, uit solidariteit met de vluchtelingen die er al maanden leven. Op zondag was er een kleine optocht en de brunch van Vriendschap zonder Grenzen, waar verschillende sprekers het woord namen.

De organisatoren zijn in hun opzet geslaagd. Er was opnieuw persaandacht voor de opvangcrisis. Hieronder enkele linken:

Petit Château : les riverains passent la nuit aux côtés des demandeurs d’asile

https://radio1.be/luister/select/de-ochtend/buurtbewoners-brengen-nacht-door-op-straat-in-solidariteit-met-asielzoekers-wij-geloven-nicole-de-moor-niet-meer?fbclid=IwAR1WYi2QIIWoLFZ5SBUY_sKGsHFZ-7zMyk_eetla1PHuMDyXRKpbUU-xOOQ

https://www.rtbf.be/article/en-soutien-aux-demandeurs-dasile-les-riverains-installent-leurs-tentes-devant-le-petit-chateau-11147720?fbclid=IwAR0JSyF0g6cXY14HV5ZTNpMOIuQSYs6AjP-p1aCIM7HL4w3qjBZk6OKB51c

https://www.bruzz.be/samenleving/buurtbewoners-klein-kasteeltje-brengen-nacht-tenten-door-bij-asielzoekers-2023-02-04

https://www.bruzz.be/videoreeks/maandag-6-november-2023/video-solidariteitsbrunch-voor-vluchtelingen-we-wilden-een

https://www.rtl.be/page-videos/belgique/faits-divers/des-habitants-vont-loger-sous-tente-devant-le-petit-chateau-avec-les-migrants/2023-02-04/video/521934

https://www.rtl.be/page-videos/belgique/politique/des-riverains-passent-une-nuit-en-tente-avec-des-refugies-devant-le-petit/2023-02-05/video/522038

https://www.rtl.be/actu/regions/bruxelles/cest-horrible-quand-tu-penses-que-ca-fait-des-mois-quils-dorment-comme-ca/2023-02-05/article/522035

Past burgerlijke ongehoorzaamheid bij religieuze leiders?

Priester Daniel Alliët is deze week te gast bij Kerk & Leven. Zij nodigden hem uit te antwoorden op de vraag: Passen daden van burgerlijke ongehoorzaamheid bij religieuze leiders?

Lees hieronder de volledige tekst.

Daniël Alliet

Priester in Brussel, die in het bijzonder opkomt voor mensen zonder papieren

„Promoten religieuze autoriteiten burgerlijke ongehoorzaamheid? Wat wordt het volgende? Zullen we mannen in toog en Romeinse boord soep zien gooien op schilderijen in musea of de toegang tot snelwegen zien blokkeren?” Dat stelt het Franse medium La Croix uitdagend in zijn editie van 2 december 2022, nadat een opmerkelijke groep activisten – een rabbijn, een katholieke bisschop, een protestantse bedienaar, een imam en een boeddhistische monnik – deelnamen aan de bezetting van een benzinestation uit protest tegen een olieproject van TotalEnergies in Oeganda en Tanzania.

Algemeen geldt dat een samenleving regels nodig heeft en dat je je daaraan houdt. „De (grond-)wet is geen vodje papier”, riep Leo Tindemans ooit uit. Is het echter wel zo dat iedereen zich in een democratie steeds aan de wet moet houden? Dan stonden we niet waar we nu staan. Het stemrecht voor vrouwen kwam er na ‘ongehoorzaamheid’ aan het mannelijk gezag – tot hongerstaking toe – door een groep Engelse vrouwen. De slavernij geraakte pas afgeschaft door (onwettige) opstanden. Het recht op staking volgde op ‘onwettige’ stakingen. Denk maar aan de acties van priester Daens en van de socialisten eind negentiende eeuw. De zwarte bevolking in de Verenigde Staten kreeg maar burgerrechten na heel wat ‘illegale’ acties, allereerst die van Rosa Parks. De Indiërs kregen pas rechtvaardige zoutprijzen na de massale illegale Zoutmars van Ghandi en honderdduizenden ‘burgerlijk ongehoorzame’ armen.

Je kunt stellen dat al die ‘burgerlijk ongehoorzamen’ opkwamen voor meer rechtvaardige regels. Ze handelden niet met het oog op persoonlijke winst, niet met geweld en pas nadat de gewone wettelijke middelen ontoereikend bleken. Met vele anderen stelde politiek filosofe Hannah Arendt dat het een geluk is dat die mensen er zijn, want dat zonder hen de democratie scleroseert, hopeloos achterloopt op veranderingen en voortschrijdend inzicht, en riskeert uiterst onrechtvaardig te worden, kortom het tegenovergestelde van democratie.

Zo legde Jezus genas op sabbat, een onmiskenbare daad van burgerlijk-religieuze ongehoorzaamheidook de toen bijna zestienjarige Greta Thunberg de schoolplicht naast zich neer toen ze in 2018 besloot tot aan de verkiezingen elke dag aan het Zweeds Parlement te staan met haar zelfgemaakte banner ‘Skolstrejk for klimatet’. En zo kwam er dus ook die bezetting van dat benzinestation tegen het drama dat TotalEnergies aanricht.

En ja, daar stond ook ‘dat religieus kwintet’ bij. Past dat soort burgerlijke ongehoorzaamheid wel bij religieuze leiders? En soms wordt eraan toegevoegd of die wel ‘opportuun’ is. Welnu, de Griekse filosoof Socrates verkoos de gifbeker te drinken in plaats van de volgens hem onrechtvaardige regels te moeten volgen. Het was een boeddhistische monnik die als eerste zichzelf publiek in brand stak tegen de Amerikaanse oorlog in Vietnam. Jezus genas op sabbat – een onmiskenbare daad van burgerlijk-religieuze ongehoorzaamheid, die er mee de aanleiding van was dat hij zou veroordeeld en gekruisigd worden. In zijn spoor weigerden vele christenen de keizer als god te vereren.

Dichter bij onze tijd is er het voorbeeld van een Belgische bisschop die mee opstapte tegen de inval van de Verenigde Staten in Irak in 2003 en die twintig vrouwen zonder papieren opnam om op te roepen tot een ander regularisatiebeleid. Toen in de corona-crisis honderd wanhopige en zogenaamd ‘dubbel onwettige’ personen de Begijnhofkerk in Brussel bezetten, zette de parochie hen niet aan de deur. Ook de opperrabbijn, een imam en vertegenwoordigers van de vrijzinnigheid steunden hen openlijk.

Zijn dergelijke handelingen dan ongepast of niet opportuun? Toegegeven, niemand heeft de waarheid in pacht en je loopt steeds het risico om een verkeerd standpunt te verdedigen. Dat neemt niet weg dat elke mens een eigen geweten heeft en dat ook niet (durven) handelen allerminst een neutrale keuze is. Dat geldt ook voor religieuze leiders, die in bepaalde omstandigheden kunnen oordelen dat ze actie moeten ondernemen, als mens en als burger, maar die zich daarbij ook extra gemotiveerd kunnen weten door hun geloof.

‘The Letter’ bij House of Compassion

Op maandag 16 januari keken we online samen naar “The Letter,” een film over de encycliek ‘Laudato Si’ waarin paus Franciscus de dialoog aangaat met activisten uit groepen die onvoldoende gehoord worden op het wereldtoneel: de armen, de inheemse volkeren, de jongeren en wetenschappers die de dieren- en plantenwereld vertegenwoordigen.

Een 100-tal mensen waren aanwezig voor de inleiding door Karel Malfliet. Hij stond stil bij de kern van het discours van paus Franciscus rond ecologie en eindigde met een mooi gedicht. Een gedicht dat de hoop uitspreekt dat ontmoetingen binnen onze universele familie, mogen leiden tot fundamentele verandering.

De presentatie van Karel Malfliet kan u hier nog raadplegen.

Een 70-tal mensen woonden de nabespreking bij. Velen deelden hoe ze de film hebben beleefd. De verhalen van de hoofdpersonages in de film werden als erg ontroerend ervaren. Velen delen een gevoel van onmacht en een frustratie over het weinige dat men als individu kan doen. Tegelijk is er kracht en energie om zowel in het eigen leven, als binnen de bredere samenleving stappen te ondernemen. Sommigen delen slimme manieren om je individuele impact te vergroten, zoals je spaargeld verplaatsen naar een rekening bij een ecologische bank. Anderen maken al plannen voor acties als zélf vertoningen organiseren van de film Laudato Si.

Heb je de film gemist? Of wil je de film graag delen met vrienden en familie? Dat kan. Hij is vrij beschikbaar via deze link: https://www.youtube.com/watch?v=Rps9bs85BII&t=751s Technische info over hoe je de Nederlandstalige ondertitels kan aanzetten, vind je in de presentatie van Karel Malfliet hierboven.

Wil u meer info over de film of de personen in de film of wil u graag zélf een vertoning organiseren? Dan kan u terecht op de website voor de film: www.theletterfilm.org

 

 

Herdenking Oekraïnse man die naar verluidt zelfmoord pleegde na een bevel om het grondgebied te verlaten

Aanstaande zaterdag 12/02/2022 om 14.30 uur zullen vertegenwoordigers van vrijwilligersorganisaties en arbeiders zonder papieren eer betuigen aan de jonge Oekraïner die afgelopen maandag zelfmoord zou hebben gepleegd. De identiteit van deze persoon is nog niet bevestigd en de Belgische autoriteiten hebben geen contact opgenomen met de Oekraïense ambassade.

“We weten niet zeker wie de persoon is die in het kanaal is gesprongen. Maar het is zeer waarschijnlijk dat het een jonge Oekraïner zonder papieren was,” zegt Loïc Fraiture, van het netwerk Amitié Sans Frontières. Wij wilden symbolisch reageren, zodat deze tragedie en deze jongere niet vergeten zouden worden. Bovendien hebben wij de Oekraïense ambassade gebeld en er kwam geen informatie van de Belgische autoriteiten. Er werden ook geen getuigen opgeroepen. Dus er is geen poging om contact op te nemen met de familie. Dit getuigt van een ontmenselijkend beleid…”. 

De dertigjarige zou vanaf de kade van Mariemont in het kanaal van Anderlecht zijn gesprongen. Op dezelfde dag ontving hij van de vreemdelingendienst een bevel om het land te verlaten. Dit document werd gevonden in de zak van het jasje dat hij op de kade achterliet. “Deze wanhoopsdaad raakt ons enorm”, zegt Tarik Chaoui, woordvoerder van de Union des Sans-Papiers pour la Régularisation, “want velen van ons hebben hetzelfde document ontvangen en wij kennen de wanhoop die het veroorzaakt. Er zijn duizenden van ons die werken, die hier een gezin hebben gesticht, en die geen enkele band meer hebben met ons land van herkomst. Het is zeer hard om ons over te leveren aan uitbuiting, zonder hulp, en ons tegelijkertijd te bevelen het grondgebied te verlaten.”

“Een ander migratiebeleid is wel degelijk mogelijk. Landen als Duitsland, Ierland en Frankrijk wijzen ons de weg. Duitsland zal arbeiders zonder papieren de kans geven om officieel aan de slag te gaan of een opleiding te volgen voor een baan waar een tekort aan is”, voegt priester Daniel Alliët van House of Compassion hieraan toe.

Als u na het lezen van dit artikel nood heeft aan een gesprek, aarzel dan niet om contact op te nemen met de zelfmoordlijn 1813.

Persbericht – Naar het einde van de bezetting van de Begijnhofkerk

De Begijnhofkerk werd sinds januari 2021 bezet door de Union des Sans-papiers pour la Régularisation (USPR). Wat startte als een politieke actie is de laatste weken herleid tot louter opvang. Slechts een twintigtal mensen overnacht nog in de kerk, vooral mensen die het afgelopen jaar hun woonst zijn kwijtgeraakt.

De kerkfabriek van de Begijnhofkerk heeft beslist dat er een einde moet komen aan de bezetting van de kerk. Het gebouw is humanitair gesproken – zeker in wintertijd – immers niet geschikt voor opvang en de situatie in de kerk is niet meer veilig. Zij zal als eindverantwoordelijke voor het gebruik van de kerk nu de nodige juridische stappen ondernemen.

House of Compassion blijft solidair

House of Compassion begrijpt en ondersteunt de beslissing van de kerkfabriek, wetende dat partnerorganisaties tijdig opvang trachten te vinden voor wie geen woonst meer heeft. “Het einde van de bezetting betekent geenszins het einde van onze solidariteit met mensen zonder papieren.” zegt Daniel Alliët van House of Compassion. “Ook in het verleden hebben wij twee maal een bezetting beëindigd omdat het niet meer veilig of niet meer opportuun was voor de politieke actie. Ons engagement bleef echter voortduren. Dat zal ook nu het geval zijn. Wij blijven mee opkomen voor de rechten van mensen zonder papieren.”

Buurlanden tonen het voorbeeld

Onze buurlanden tonen hoe het anders kan. Duitsland, het land waar staatssecretaris Sammy Mahdi soms naar verwijst als gidsland, heeft met haar nieuwe regering vandaag al  duidelijk de bocht gemaakt. Wie er 5 jaar verblijft, krijgt er een jaar de tijd om werk te vinden of een opleiding in een knelpuntberoep te starten. “Ook België kan dit,” zegt Karen Naessens van House of Compassion. “Zo krijgen deze mensen de kans om op normale wijze bij te dragen aan de samenleving, zonder in vernederende uitbuiting te moeten leven.”

Meer informatie in deze tekst van Daniel Alliët.

Naar einde bezetting Begijnhofkerk

Op 30/01/2021 zijn een 100-tal Mensen Zonder Wettig Verblijf de Begijnhofkerk binnengekomen. De actie was geen actie van en voor mensen ‘zonder huisvesting,’ maar een politieke actie. Het ging om arbeid(st)ers zonder papieren die hier al vele jaren werken, meestal in zware uitbuitingssituaties. Covid had hun levensomstandigheden ernstig verergerd. 

Uit de regeringsverklaring viel af te leiden dat in deze regeerperiode niet gesproken zou worden over een regularisatiecampagne en dit was voor mensen zonder papieren niet langer aanvaardbaar. Het was hen simpelweg onmogelijk om nóg eens 4 jaar als onbestaande wezens, als “schaduwmensen” te worden gezien, met uitzondering dan daar waar ze ‘van nut konden zijn als zeer goedkope/uitgebuite arbeidskracht’ .

Hun schreeuw naar waardigheid erkennende hebben wij de bezetting gedoogd. Aanvaarden konden we niet, gezien met covid zelfs kerkdiensten met méér dan 15 mensen onmogelijk waren. We gaven bovendien aan dat ze – volgens ons – quasi zeker helemaal niet alles zouden bekomen wat ze wilden bereiken. Wel geloofden we dat ze wellicht de verdienste zouden hebben de onmenselijke situatie waarin ze leven opnieuw op de politieke agenda te brengen.

Na de onderhandelingen van 20 en 21 juli (waar we zelf aan mochten deelnemen) geloofden we dat er toch een hele groep erkend zou worden. Vandaag voelen zij en wij ons dan ook erg bedrogen wanneer we zien hoeveel negatieve antwoorden er komen, ook voor mensen van wie wij dachten dat ze uitstekende dossiers hadden, dossiers die – voortgaand op de gesprekken met de autoriteiten – zeker op een positief antwoord zouden uitdraaien.

De strijd voor een menselijker asiel- en regularisatiebeleid gaat verder. Wij willen deze ook verder steunen waar we kunnen, mee zoekend naar de meest gepaste wegen hiervoor.

De meeste actievoerders die deelnamen aan de bezetting trokken ondertussen naar hun woonst terug. Dit betekent ook terug naar vernederende uitbuitingssituaties, want men moet immers overleven.

Zo bleven er in de kerk nog een twintigtal mensen over die ondertussen zonder woonst waren geraakt ; en dit in een niet-humane opvangsituatie (1 toilet, geen verwarming , geen wasgelegenheid, laat staan douches ) . Daar is de kerk absoluut niet voor bedoeld en zoals je leest nog minder voor geschikt !  Bovendien weten we  –  uit het verleden – dat zo’n situaties ook gevaarlijk en zo ook heel contraproductief kunnen worden.

Om al die redenen is de actievoerders gevraagd de kerk weer vrij te maken, wetend dat meerderen zoekend zijn naar oplossing voor ‘ de 20’ overblijvenden. Na een grondige opfrissing zal de kerk terug opengesteld worden voor de functies van House of Compassion, een plaats van strijd voor gerechtigheid en mededogen voor mensen zonder wettig verblijf, maar ook voor andere groepen.

Laat het heel duidelijk zijn: dit  is helemaal geen teken dat wij ons willen desolidariseren van de strijd van mensen zonder wettig verblijf voor een menswaardiger asiel- en regularisatiebeleid! Ook in het verleden gebeurde het al twee maal  dat we hen op een bepaald moment gevraagd hebben de kerk te verlaten omdat het niet meer veilig of niet meer opportuun was voor de politieke actie. Wij zijn daarna helemaal niet minder solidair geweest met hen. Ook nu dus niet .

We zien o.a. Duitsland waar de nieuwe regering duidelijk de bocht gemaakt heeft. Zij stelt eerlijk: “Laten we toegeven dat we de facto een immigratieland zijn, en dat we elkaar nodig hebben! Laten we dan ook open en correct zijn.” Zo zal al wie al 5 jaar in Duitsland verblijft (zonder echt strafdossier) een jaar de tijd krijgen om een arbeidscontract te verkrijgen of een opleiding in een knelpuntberoep te starten. Hiermee kunnen ze een verblijfsvergunning verkrijgen om niet langer in vernederend uitbuiting te moeten overleven, maar op normale wijze een bijdrage aan de samenleving te kunnen leveren , met rechten en plichten zoals elkeen.

Waarom zou dit dan ook niet kunnen in ons België, dat ook een immigratieland geworden is? Daar willen wij zo hard als we kunnen verder aan mee werken: Waardigheid voor hen en een waardig beleid voor ons ;

 

House of Compassion, Brussel, 4 januari 2022

Auteur: Daniel Alliët

 

 

Opening expo “De imaginaire pelgrimstocht”

Onze tentoonstelling “De imaginaire pelgrimstocht” is sinds gisteren officieel geopend in de O.L.V. van Goede-Bijstandskerk (Kolenmarkt 91, 1000 Brussel). Een 50-tal mensen waren aanwezig op de vernissage. De sfeer was goed. Initiatiefneemster Siska Deknudt en kunstenaars Yelena Schmitz, Nicolas Marquez en Boris Vermeersch gaven meer uitleg over de tentoonstelling. Als kers op de taart trakteerden de gedetineerden op pralines. De bezoekers kregen ook een gratis drankje bij het verlaten van de tentoonstelling.

Breng zeker een bezoekje aan de tentoonstelling. Leer over het innerlijke leven van gevangenen, hun diepmenselijke gevoelens van schuld, trauma, schaamte en verwarring. Het is geopend tot en met 22 december, alle weekdagen en zaterdagen tussen 9 en 17u. Op zondag van 12 tot 17u.

 

De tentoonstelling is een realisatie van Siska Deknudt, Yelena Schmitz, Nicolas Marquez en Boris Vermeersch. We brengen hun werk in samenwerking met Pax Christi.